Ünlü Rus psikiyatr ve yazar Andrei Kurpatov, “Zihinsel uyumumuz tehdit altında. Dijital bunama (dijital demans) ve dijital otizm bugünün bir gerçeği, entelektüel işlevi sadece köreltiyor. Üzgünüm bakış açımızı kaybettik” dedi.
Rus federal bilgi ve analitik kuruluşu ‘rosbalt.ru'da Andrey Vladimirovich tarafından ünlü Rus psikiyatr ve yazar Andrei Kurpatov ile gerçekleştirilen röportajdan kesitler şöyle:
- insanlık bugün bir salgın ve kendi kendine tecrit ile ağırlaştırılmış, sürekli bir stres durumunda yaşıyor. Bu, psikoz, panik atak sayısındaki artışı etkiler mi? Bu yıkıcı etkiye karşı herhangi bir psikolojik savunma mekanizması var mı?
- Her şeyden önce Covid ile ilişkili zihinsel bozukluklar, insanların hayatlarındaki değişim yüzünden gerçekten var.
Pandemi, adaptasyon yeteneğimizin, değişime hazır olduğumuzun bir testi haline geldi. Ve bu kolay bir mesele değil, bu yüzden artık zihinsel uyumumuz tehdit altında. Hesaplamalara göre (ve henüz gerçek bir istatistik yok), insanların yaklaşık % 20'si, yani nüfusun beşte biri - sınır spektrumunun belirli zihinsel bozukluklarının (nevrozlar, depresif durumlar, travma sonrası bozukluklar, panik ataklar vb) etkisi altında .
Koronavirüs öncesi hayatımızda hiçbir stres olmadığını söylemek elbette mümkün değil. Ama “son salgının” etkisi bununla birlikte ortaya çıkıyor.
Hepimiz yaşayan insanlarız, hepimizin desteğe ve bazen psikoterapötik yardıma ihtiyacımız var. Bu sağlıklı ve medeni bir yaklaşımdır. Asla utanç verici değildir.
Kaygı, panik atak, sinirlilik ve diğer olumsuz deneyimlerle başa çıkmak için bir dizi psikoterapötik teknik vardır. Kitaplarımda 20 yıldır onlardan bahsediyorum ve bugün her zamankinden daha alâkalı. Bu tekniklerdeki ana şey, hepsinin evrensel olmasıdır, herhangi bir kişi bunları gerçekleştirebilir. Kendimizden başka hiç kimsenin bize uygun şekilde bakmayacağını kendimize dürüstçe itiraf etmeliyiz. Bu nedenle, psiko hijyen ve psikoprofilaksi, eğitimli her insanın hayatının bir parçası olması gereken bir şeydir.
- Dijital çağda, bir kişi giderek sanallığa doğru ilerliyor - dünyanın herhangi bir yerindeki muhatapla iletişim kuruyor ve gerekli bilgileri anında alıyor. Beyni nasıl etkiler? Ek geliştirme mi alıyoruz yoksa tam tersine işlevselliği üzerinde baskı mı yaşıyoruz?
- Gerçek şu ki, çok hızlı bir şekilde iki tam faz geçişinden geçtik. Filozof Alvin Toffler üç uygarlık dalgasından söz etti - tarımsal, endüstriyel ve enformasyonel. Her biri, anladığımız gibi, yalnızca bir kişinin etrafındaki dünyayı değil, aynı zamanda kendisini de kökten değiştirdi. Toffler'e göre üçüncü bilgi dalgasının zirvesine 2025'te ulaşmalıyız. Ancak büyük fütürist, uygarlığımızın gelişiminin üstel etkisini tahmin edemedi: bilgi dalgasını çoktan geçtik ve dördüncü dijitale girdik.
Dijital çağa geçiş, beynimizin çalışması da dahil olmak üzere hayatımızın tüm alanlarını etkiliyor. Değişiyoruz: dijital bağımlılık, dijital bunama, dijital otizm bugün zaten bir gerçeklik.
Çağdaşlarımızın çoğunun beyninde, aylardır sıfır yerçekiminde olan bir astronotun vücudunda olduğu gibi aynı şey olur: kasları körelirken bizimki entelektüel bir işlevdir. Peki, "beyni bir dış iskelete yerleştirirsek", bize tüm bilgi ve dijital hizmet kitlesini sağlarsak ne olur? Bu körelme norm haline gelecek.
Daha fazlasının her zaman daha iyi olmadığı unutulmamalıdır. Paracelsus bile şöyle dedi: Her şey zehirdir ve her şey ilaçtır; fark dozda. Düşünmememize izin veren aşırı bilgi ve hizmet bolluğu; üzgünüm, beynimizi rahatlatan şey budur. Sonuç olarak, bakış açımızı kaybettik; çünkü uzun vadeli planlar yapma yeteneği, kullanılmadığı takdirde kolayca kaybolan bir beceridir.
Artık gelecek hakkında düşünecek vaktimiz yok. Ve bunda pek bir anlam görmüyoruz: birincisi, her şey o kadar hızlı değişiyor ki, bundan sonra ne olacağını tahmin etmek zor ve ikincisi, gördüğümüz gibi sürprizlerle dolu.
Ancak en üzücü ve en tehlikeli şey, küçük şeylerde bile hayat planlarını nasıl yapacağımızı unutmuş olmamızdır: artık yaklaşan rotayı, arabaya binmeyi ve evden çıkarken yanımıza almamız gereken miktarı düşünmüyoruz. Önemsiz gibi görünüyor, ancak bu önemsiz şeylerden gerçek düşüncenin inşası inşa ediliyor.
- Pandemide gadget'lar sosyalleşmenin tek yolu haline geldi. Bir dizüstü bilgisayardan veya telefondan insanlar çalışır, arkadaşlarıyla sohbet eder, konferanslara gider. Haber entegratörleri insan gerçekliğini şekillendiriyor ve sosyal ağlar pratikte onun tek ekosistemini oluşturuyor. Ruh için ne kadar tehlikeli?
- İnsanların kendi kendini tecrit ettiğini ve böylesine tamamen sanal bir iletişime geçişi farklı şekillerde deneyimlediğini söylemeliyim. Araştırmamıza göre, insanların yaklaşık % 20'si böyle bir çalışma ve iletişim tarzını oldukça güvenli bir şekilde tolere ediyor; dedikleri gibi normaller. Bununla birlikte, insanların % 20'si için böyle bir yaşam, kelimenin tam anlamıyla fiziksel olarak dayanılmazdır. Kısaca kısa çizgiler halinde - çevrimiçi ya da gerçek canlı iletişimde - hareket eden bir % 60 daha var. Sonuç olarak orada kendilerini iyi hissediyorlar ve burada kötü değiller.
Ancak gelecekte, tüm bunlar bana fazla iyimserliğe neden olmuyor. İlk olarak, sanal iletişim zayıftır. Bilginin çoğu -% 80'e kadar - bize muhatap tarafından sözlü olmayan jestler, duruş, yüz ifadeleri ve diğer tepkiler yoluyla iletilir ve bu çok önemlidir.
İkincisi, MIT profesörü Alex Pentland'ın araştırması sayesinde, gerçek sosyal iletişimin üretim ekiplerinin üretkenliğini önemli ölçüde artırdığını biliyoruz.
Ve son olarak - üçüncüsü, zaten benim uzmanlık alanım olduğu için: fiziksel temasların ve grup sosyal temaslarının eksikliği psikofizyolojik strese ve bilişsel işlevlerde bir azalmaya yol açar. Kabaca konuşmak gerekirse, bir kişi zihinsel olarak daha az yeterli hale gelir ve ayrıca açıkçası aptal olur.
- Dijitalleşme genç nesli nasıl etkiliyor? "Dijital çocuklar" ebeveynlerinden çok mu farklı? Bilgisayarda yaşamanın artıları ve eksileri nelerdir? Ebeveynler, çocuğun internette geçirdiği zamanı ciddi şekilde sınırladıklarında veya hatta cihazları belirli bir yaşa kadar yasakladıklarında haklı mı?
- Bir çocuğu büyütmek elbette kolay bir iş değil ve çok fazla iş. Ancak dijital ortamda, ebeveynlerin durumu çok daha çaresiz hale geldi: Bir aleti çocuğunuz için bebek bakıcısı olarak kullanmak büyük bir caziptir; çünkü işe yarıyor ve bizim de yapacak çok işimiz var.
Ancak burada itirazlar hemen başlıyor: Bunda yanlış olan ne diyorlar?
İnanın bana, çocuğunuz cihazla anında rahat edecek; çünkü sıradan bir primat bunu halledebilir. Bunda hile yok, sezgisel olması için özel olarak yapıldı. Ama interneti kontrolsüz kullanan bir çocuğun kafasını dolduracak cürufu hiçbir yere atmayacaksınız. Dahası, bu cüruf gelecekte de davranışını belirleyecektir. Sorun elbette internet ve bu tür rakamlar değil. Sorun içeriktir.
- Dijital öğrenme okul çocukları için nasıl tehlikeli olabilir ve faydaları neler olabilir?
- Şimdi çocuklar için sorun dijital öğrenme değil, kendi kendine izolasyondur. Özel araştırmalara göre, pandeminin başlangıcında, çocukların yaklaşık % 82'sinde bir tür uyumsuz zihinsel reaksiyonlar vardı: kayıtsız, depresif, endişeli. Genel rejimde çocukların % 50'sinde uyku bozuklukları, baş ağrısı, rahatsızlıklar vardı.
Bu, o zamanlar hâlâ tamamen komik olan dijital öğrenmeyle ilgili bir sorun değil. Bu, çocuklarıyla uzun süre aynı odalarda kalmaya alışkın olmayan ebeveynlerin genel bir stres, kendini soyutlama, kafa karışıklığı sorunudur. Çocukların psikolojik krizinin nedeni budur.
Çevrimiçi eğitim genel olarak oldukça etkili olabilir, ancak yalnızca içerik çocuğun yaşının psikolojisine uyarlanmış ve gerekli tüm referans noktaları dahil edilmişse…
Ve şu anda eğitimde kullanılan tüm çevrimiçi içeriğin bu gereksinimleri karşıladığını söyleyemem. Ancak bu doğal çünkü kimse böyle bir 2020'ye hazır değildi.
Öte yandan, bir çocuğun zihinsel gelişiminin eğitimiyle aynı olmadığını anlamalıyız. Eğitim, karşısında çok daha geniş, daha küresel ve önemli bir sürecin gerçekleştiği bir arka plandır.
Beynimiz 25 yaşına kadar oluşur ve oluşum sürecinde her biri dikkate alınması gereken birçok kritik aşama vardır. Ancak bu süreçte en önemli şey sosyal etkileşimdir, bunun üzerine temel, en önemlisi yüksek zihinsel aktivite açısından beyin yapılarının gelişiminin başarısı bağlıdır. Örneğin bir durumda karar verme ve yönlendirme için ihtiyaç duyulan mobil zeka, sadece diğer insanlarla iletişim halinde oluşur. Durumları hacimsel, sistematik bir şekilde görme yeteneği, uzun vadeli planlar yapma, güçlü yönlerini hesaplama vb. - tüm bunlar sosyal etkileşime bağlıdır.
Bu nedenle, elbette, bazı bilgilerin çevrimiçi olarak verileceği, ancak beynin kendisinin ve sosyal becerilerin - iletişim, liderlik, kendi fikrini ifade etme - geleneksel, çevrimdışı bir ortamda oluşturulduğu birleşik programlara ihtiyacımız var.
Kaynak: rosbalt
