İslâm dünyasının tarihinin altın bir evresini yaşadığı bir dönemde Avrupa, yaklaşık bin yıla yayılan "Orta Çağ" döneminde karanlığa gömüldü.
O dönemde bilim ve edebi alanlardaki geri kalmışlığın yanı sıra Avrupa, Batı dünyasında iktidarda olanların kelimenin tam anlamıyla insanlık dışı acımasız 'infaz' uygulamalarına da tanık oldu. İdam cezalarının infaz yöntemleri, vatana ihanetle suçlananlar, hırsızlar ve hatta masum siviller için bu vahşetin korkunç bir yansıması olarak görüldü. En basitleri, fillerin ayaklarının altında ezildi ve en sertleri de bir tencerede kızgın yağda kaynatılarak öldürüldü. Orta Çağ Avrupa'sında en acımasız infaz yöntemleri: Sanık bir atla ölüme sürüklendi
Orta Çağ İngiltere'sinde vatana ihanet, en ciddi suçlardan biriydi; bu yüzden cezası son derece iğren ve insanlık dışıydı.
Sanığın başını kesip hayatına son vermek yeterli olmadı. Bunun yerine bir at aracılığı ile önce ayağından çekilir, daha sonra bağırsakları çıkarılır ve kanaması olan sanığı sürüklemeye devam eden ata bağlanırdı.
Genital kesim ve yanlış asma
Orta Çağ'da ölümden önceki acımasız işkence yöntemlerinden birinde, mahkûm ölümün eşiğine gelene kadar asıl tutulur ve son nefesini vermeden önce infazcılar boynundaki ipi gevşetip, ölümden kurtulduğunu düşündüğü anda gerçek terör başlardı.
Mahkûm kısırlaştırılır, cinsel organları ve bazen de bağırsağı çıkarılıp ateşe atılır ve sonunda başı kesilirdi.
Mahkûmun ruhu işkencenin son aşamasında bedenini terk etse de, bu infazcıların henüz bittiği anlamına gelmezdi; çünkü mahkûmun ölümünden sonra vücudunu en az dört parçaya bölüp, içinde baharat karışımı olan kaynayan kazana atılırdı. Bu korkunç ölüm işkencesi, geride kalanlara ders olması için halka açık meydanlarda insanların gözleri önünde sergilenirdi.
Bu acımasız infaz yönteminin İngiltere ile sınırlı olduğuna inanılsa da, gerçekte tüm Avrupa'da uygulandı.
William Wallace, bu tür işkencenin en ünlü kurbanlarından biriydi; çünkü İskoç halkına İngilizlerden özgürlük verme mücadelesi büyük bir ihanet olarak görülüyordu.
Wallace'ın hayatı 1995 yapımı ‘Cesur Yürek' filminde filme alınırken, ana karakter filmde asılarak ölür, ama aslında infaz yöntemi çok daha acımasızdı.
Fillerin ayaklarının altında eziliyor
Orta Çağ'ın acımasız ve korkunç infaz yöntemlerinden biri de, büyük fillerin ayaklarının altında suçluyu ezmekti.
Bu yöntem Güneydoğu Asya'da yaygın olarak kullanıldı ve Orta Çağ'da Batı dünyasına yayıldı; burada cellatlar hırsızları veya vergi kaçakçılığı gibi suçlar işleyen sivilleri ezdi.
Kaplanlar ve aslanların aksine, filler doğal olarak insanları öldürme eğiliminde değildir; bu yüzden fillere, kurbanlarının kemiklerini kırarak ezmeleri için önceden eğitim verilirdi.
Ağır taş ve ağırlıklarla kırma
İngilizlerin esirleri fillerin ayakları altında ezdiği bilinmiyordu ama bunun yerine ağır taşlar kullanıyorlardı.
Vahşet sadece tutukluları öldürmeden önce işkence yapmakla sınırlı değil, aynı zamanda bu yöntemi herhangi bir suçtan hüküm giymemiş kişileri işlemedikleri suçları itiraf etmeye zorlamak için kullanılırdı.
Örneğin Margaret Clithero adında bir kadın, Katolikliği uyguladığını ve evinde rahipler barındırdığını kabul etmeyi reddettiği için ezilerek öldürüldü.
1586'da, halka açık bir meydanda kıyafetleri çıkarıldı, üzerine ağır ağırlıklar konuldu ve itiraf etmeyi reddettiğinde, son nefesini alana kadar bu ağırlıklar üzerinde kaldı.
Ahşap bir yapıya asın
Orta Çağ suçluları, tam vücutları büyüklüğünde çelik bir kafeste havada asılı tutuldular. Açlıktan, susuzluktan veya sert hava koşullarına maruz kalmadan ölene kadar halka açık yerlerde asıldılar.
Bazı durumlarda kafesteki tutukluların cesetleri, hayattayken halkın önünde parçalara ayrıldı.
Mahkûmlar öldüğünde, kuşlar onları yiyip iskelete dönüşene kadar cesetleri 30 fit havada asılı kalırdı.
Suçluyu kaynar kazanlara atma
Belki de şimdiye kadarki en acı verici infaz yöntemi ise suçluyu, içinde su, yağ, balmumu ve hatta erimiş kurşunun kaynar halde bulunduğu kazanda yavaşça ölmesine izin vermektir.
Roma İmparatoru Neron, Orta Çağ'dan çok önce bu şekilde binlerce Hıristiyanı öldürse de, daha sonra özellikle Kutsal Roma İmparatorluğu'nda bozuk para sahtecilerini cezalandırmanın popüler bir yöntemi haline geldi.
Daha sonra Britanya'da, Kral VIII.Henry, cinayet işlemek için zehir kullanan insanları infaz etmek için kaynar kazanda öldürme yöntemini kullandı.
Belki de impalerin, MS 14. yüzyılda Eflak'ı (bugünkü Romanya) yöneten Kazıklı Voyvoda'dan daha büyük bir destekçisi yoktu. Zımba kullanarak 80.000 düşmanını öldürdüğü tahmin edildiği için, düşmanlarına hayatlarını almadan önce en acımasız şekilde işkence etmeye kararlıydı.
Cellatlar, uzun şişleri keskinleştirdiler ve kurbanlarının vücutlarından geçirdiler, onları kurbanların cinsel organlarından, sonra başlarından, boğazlarından veya omuzlarından çıkardılar.
Kurbanın ölümden önce işkence görmesi saatler veya günler sürebilirdi.
Bir tabutta ölene kadar gözaltı
Orta Çağ'da da benimsenen acımasız öldürme yöntemlerinden biri de, kurbanları tahta tabutlara koymak ve çeşitli nedenlerle, günler hatta aylar süren işkenceden sonra ölüme terk etmekti.
Roma Katolik Kilisesi sık sık bu cezayı iffet yemini bozan veya sapkın düşünceler ifade eden rahibelere veya keşişlere uyguladı. Sadece yiyecek ve su için küçük açıklıkları olan dar tabutlara yerleştirilirler. Bu şekilde, dış dünya ile hiçbir temasları olmayacak ve son nefeslerinden önce ölümcül ızdırap içinde günler veya aylarca yaşayabileceklerdi. Sadece soylular için kafa kesme
Eski Yunanlılar ve Romalılar, kafa kesme işleminin onurlu bir ölüm cezası olduğuna inanıyorlardı ve bu inanç Orta Çağ'da da hüküm sürüyordu; çünkü kafa kesme diğer infaz yöntemlerinden daha insancıl kabul ediliyordu. Bu nedenle kafa kesme soylular, şövalyeler ve kraliyet ailesinin diğer üyeleri için tasarlanmıştı.
Başlangıçta, kafalar baltalarla hasat edildi ve Fatih William bu geleneği İngiltere'ye getirdiğinde kılıçla baş kesme (en az acı veren ve en etkili olan) ancak on birinci yüzyılda kullanıldı.
Orta Çağ'dan sonra bile, kafa kesimi yaygındı. 1587'de İskoç Kraliçesi Mary, işkence görmek yerine kılıçla başı kesildiği için çok minnettardı.
Kral VIII.Henry, 1536'da vatana ihanetle suçlandıktan sonra karısı Anne Boleyn'in kafasını kesti.
Kaynak: allthatsinteresting
