Güneş kışın soğumaz. Güneş, nükleer reaksiyonların tetiklediği dev bir ateş topudur. Güneşin yüzeyi tüm yıl boyunca yaklaşık 5800 Kelvin'lik inanılmaz derecede sıcak bir sıcaklıkta kalır. Güneşin yüksek sıcaklığı, çoğunlukla kızılötesi dalgalar, görünür ışık ve ultraviyole dalgaları şeklinde sürekli olarak her yönden muazzam miktarda termal radyasyon yaymasına neden olur. Bu radyasyon güneş sistemimiz boyunca yayılır ve çarptığı her şeyi ısıtır.
Dünya bölgeleri kışın daha soğuktur; çünkü dünyanın eğimi güneş ışığının daha geniş bir alana yayılmasına ve bu nedenle bu bölgelerde birim alan başına daha zayıf olmasına neden olur.
Bazı insanlar dünyanın güneşten daha uzak olduğu için kışın soğuduğunu düşünür, ancak bu fikir yanlıştır. Aslında dünya, kışın değil, kuzey yarımkürenin yaz mevsiminde güneşten en uzaktadır. Ancak güneşe olan mesafenin dünyanın aldığı güneş ışığı miktarı üzerinde fazla bir etkisi yoktur; çünkü güneşe olan uzaklık pek değişmez.
Dünya, güneşten yaklaşık 150.000.000 kilometre uzakta. Bir yıl içinde yeryüzünden güneşe olan uzaklık en çok 5 milyon kilometre değişiyor. Bunu bir perspektifle ortaya koymak için, yıl boyunca dünyanın güneş etrafındaki yörüngesi ölçeklendirmek için aşağıya çizilmiştir. Ancak bu ölçekte dünya, yörüngesinin en sol noktasında güneşten 302 piksel ve en sağdaki noktada güneşten 298 pikseldir.
Fotoğrafta dünyanın güneş etrafındaki yörüngesi görülüyor. Merkeze yakın beyaz nokta güneş, mavi çizgi ise yıl boyunca dünyanın yoludur. Dünyanın kendisi görünmez çünkü bu ölçekte yalnızca 0,02 piksel genişliğindedir. Dünyanın güneşten uzaklığı yıl boyunca aşağı yukarı sabittir.
Dünyanın dönme ekseni, güneş etrafındaki yörüngesine göre yaklaşık 23 derece eğimlidir. Bu, kuzeyin yaz döneminde kuzey yarımkürenin güneşe doğru eğildiği ve kışın kuzey yarımkürenin güneşten uzağa doğru eğildiği anlamına gelir.
Yaz aylarında bir kara bölgesi güneşe doğru eğildiğinde, bu, güneşin gökyüzünde daha fazla zaman geçirdiği ve o kara parçasının aldığı güneş ışığının daha doğrudan olduğu anlamına gelir. Buna karşılık, yeryüzündeki o nokta kışın güneşten uzağa doğru eğildiğinde, güneş genelde daha alçakta olur ve daha az doğrudan güneş ışığı alır.
Daha az doğrudan güneş ışığı, güneş ışığının düşük bir açıyla geldiği anlamına gelir; böylece yüzeye çarptığında daha geniş bir alana yayılır. Daha geniş bir alana yayıldığı için, kışın güneş ışığı birim alan başına daha az güce sahiptir ve bu nedenle dünyayı daha az ısıtır ve soğuk kışlara neden olur.
Yukarıdaki fotoğrafta gösterildiği gibi, kuzey yarım küre, güneşten uzağa doğru eğildiğinde birim alan başına daha az güneş ışığı alır ve kışın soğuğunu yaşar. Aynı zamanda güney yarımküre, güneşe doğru eğildiği ve yazın sıcağını yaşadığı için birim alan başına daha fazla güneş ışığı almaktadır. Açının yayılma üzerindeki etkisini göstermek için güneş ışığı sarı ışınlarla temsil edilir.
İlginç bir şekilde, kuzey yarım küre güneşe doğru eğildiğinde, güney yarımküre uzağa doğru eğilir. Bu, kuzeyin yaz geçirdiği, güneyde kış olduğu ve kuzeyde kış olduğu zamanın gününün yaz olduğu anlamına gelir.
Güneş ışığı açısının sıcaklık üzerindeki etkisi en kolay aşırılıklarda görülebilir. Güney kutbu ve kuzey kutbu yakınında, güneş gökyüzünde her zaman çok alçaktır ve güneş ışığı her zaman çok düşük bir açıyla gelir. Sonuç olarak, kutuplar genellikle çok soğuktur. Aksine, ekvator yakınlarında, öğle saatlerinde gökyüzünde güneş her zaman yüksektir ve güneş ışığı çok doğrudandır. Sonuç olarak, ekvatora yakın bölgeler genellikle çok sıcaktır.
Kaynak: Wtamu.edu
