Sovyetler Birliği'nin çöküşünün 10 nedeni

Dünya sürekli bir akış içinde, eski Roma'dan sömürge Büyük Britanya'ya kadar birçok medeniyet tarihin her köşesinde yükselip alçalıyor, tarih her zaman kendini tekrar edecek.

20. yüzyıl savaşların yüzyılıydı: iki Dünya Savaşı, bir soğuk savaş, Vietnam savaşı, Kore savaşı, sayısız devrimler, iç savaşlar ve 1900'lerin tamamına yayılan soykırımlar.

Kargaşanın ve akan kanın tepesinde, gücün ve üstünlüğün zirvesi olarak kabul edilen iki süper güç vardı: Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) veya kısaca Sovyetler Birliği.

İkinci Dünya Savaşı 1945'te sona erdikten sonra, dünya dağıldı ve etkilenen ülkelerin çoğu savaş sonrası büyük kayıpları telafi etmeye çalışıyordu.

Soğuk savaş, dünyadaki tek büyük güç olma çabasıyla dünyanın iki süper gücünü birbirine düşüren ikinci büyük savaşın doğrudan bir sonucuydu. 45 yıllık bu iktidar mücadelesinin başlangıcından itibaren sadece bir çözüm mümkündü: iki devden biri düşmek zorunda olması, böylece diğeri galip gelebilirdi.

Tarihin gösterdiği gibi, 26 Aralık 1991'de SSCB'nin resmen dağılması soğuk savaşın sona erdiğini gösteriyor; ancak Rus süper gücü bu kadar yüksekten nasıl düştü? Sovyet komünist imparatorluğunun zayıflamasına ve nihayetinde dağılmasına neden olan nedenler nelerdir? Nükleer Maraton Ekonomi
İçin Asla İyi Değildir

 İkinci Dünya Savaşı'nın sonu, Japon topraklarında bir atom bombası patlaması şeklinde geldi ve bu, Sovyetler Birliği'ni batıdaki rakiplerine üstünlük sağlamak için kendi nükleer silahlarını geliştirmeye itti. Bu tür bir donanım elde etmek kolay ve ucuz değildir.

Sovyetler, 1945 Ağustos'unda Hiroşima ve Nagazaki'de kullandıkları atom bombalarına sahip olan ABD'ye karşı nükleer yarışı kazanma umuduyla milyonlarca dolar harcadılar. Harcamalar SSCB'nin ekonomisine bir çentik attı ve halkı arasında yoksulluk ve hayal kırıklığının artmasına yol açtı.

Sovyetler Birliği'nin yönetimi altında 15'ten fazla ülke vardı; ancak komünizmin tüm dünyaya ulaşması gerekiyordu; bu nedenle SSCB, komünist rejimi yayma umuduyla Afganistan'ı işgal etti.

ABD, Sovyetlerin planını anladığında, "Taliban" olarak bilinen cihatçı gruplarını, kızıl orduya karşı savaşmak ve komünist yayılmaya direnmek için çabucak eğitti.

Afganistan'a yönelik savaş, Rus imparatorluğunun ekonomisi için inanılmaz derecede yorucuydu; çünkü savaşlar ucuz değil ve büyük miktarda insan gücü gerektiriyordu. Savaşın sonucu her iki taraf için de olumsuzdu ama eşit derecede değildi; Nükleer yarış yaşanırken ve Afgan savaşı tam gaz devam ederken, kimse bir sonraki felaketi daha önce beklemiyordu.

Çernobil nükleer patlamasının ardından, maruz kalmayı en aza indirmek ve nihayetinde nükleer sızıntının neden olduğu radyasyonun yayılmasını kontrol altına almak için çevre şehirlerden 100.000'den fazla insan tahliye edildi. Olay sadece Sovyet Rusya'nın ekonomisi üzerinde büyük bir olumsuz etki yaratmakla kalmadı, aynı zamanda SSCB'nin en ütopik şehirlerinden biri olan Pripyat'ı etkiledi ve onu hayalet bir şehre dönüştürdü. Bu, Sovyet nüfusunun kalbine şüphe tohumları ekmişti.   Farklı Kültürleri Tek Bayrak Altında Birleştirmek Demek Yapmaktan Daha Kolay

Farklı kültürler çarpıştığında, genellikle iki şekilde sonuçlanır: Ya birbirlerinden öğrenirler ve ticaret yaparlar ya da sürekli kargaşa oluşur. SSCB kardeş ülkelerine kimliklerini ve miraslarını koruma özgürlüğünü verseydi, kriz zamanlarında bir seçenek olabilirdi. Bunun yerine, Sovyetler Birliği'nin kontrolünde olduğu ülkelerin çoğu, bağımsız bir şekilde yaşamak ve geleneklerini ve miraslarını oluşturmak için komünizmi ve SSCB'yi geride bırakma konusunda çaresizdi ve Gorbaçov yönetiminde, tam da komünist Rusya'nın düşüşünün temelini atan şeyi yapma fırsatı buldular.

Ekonomilerini kurtarmak için Sovyet yetkilileri, halklarının aç kalmaması ve süreci yavaşlatmak için ne gerekiyorsa yaptılar. Ekonomilerindeki muazzam yükselişin ardından Sovyetler Birliği tarihin en sert ekonomik çöküşlerinden birini gördü: Sovyet halkı evlerini kaybetti, açlıktan öldü ve kendilerini açlıktan ve yoksulluktan kurtaracak herhangi bir değişiklik için çaresizdi. SSCB sadece ekonomik hakimiyetini kaybetmekle kalmadı, aynı zamanda halkın hükümete olan inancını da kaybetti ve bu da onların yakın çöküşüne yol açtı. Lenin'in Marksist Rüyası Kabusa Döndü

Sovyet devriminin ardından, sovyet halkı arasında saf toplumsal eşitliğe ulaşma umuduyla sınıfların ve burjuvazinin esaretiyle savaştı. Halefleri, genel halk üzerinde üst düzey askeri yetkilileri ve politikacıları tercih eden bir diktatörlük yarattı.

Rakamlarla ifade etmek gerekirse: Sovyet halkının yüzde 80'inden fazlası derin bir yoksulluk içindeyken, elit yüzde 20'si lüks bir şekilde yaşıyordu. Bu uçurum, halkın açlık öfkesini körükledi ve Gorbaçov'un yeni uygulamaya koyduğu ifade özgürlüğüyle ağırlaştırılan hükümete karşı protestolara ve hareketlere yol açtı.

Gorbaçov, halkıyla şeffaflığa ulaşma girişiminde, demokratik bir fırtına yaratan tüm insanlara konuşma özgürlüğü verdi. Yıllarca süren baskıdan sonra Sovyet halkına tiranlığa karşı konuşma özgürlüğü vermek beklenmedik sonuçlar doğurdu.

Basın, Gorbaçov'un umduğu gibi bugüne odaklanmak yerine, geçmişe ve seleflerinin kontrol altında kalmak için yaptığı tüm zulümlere odaklandı ve bu da komünist partiye karşı demokratik bir harekete yol açtı.

Gorbaçov'un komünist olmayan partilerin hükümet sisteminin bir parçası olmasına izin vermesi, Sovyet Rusya'da komünist kontrolü yavaş yavaş istikrarsızlaştırdı ve bu da sonun başlangıcı oldu. Litvanya Birlikten Ayrıldı!

Gorbaçov'un şeffaflık ve hoşgörüye teşebbüsündeki olayların ardından Litvanya, SSCB'nin bağımsızlığını talep etmek için SSCB'nin zayıflığından yararlandı.

Kızıl ordunun barışçıl hareketsizliği, diğer ezilen ülkeleri komünist rejimi çürütmeye ve SSCB'den bağımsızlık kazanmaya itti.

Hemen hemen tüm ülkeler bağımsızlıklarını tek bir kayıp vermeden elde ettiler; Romanya için maalesef durum böyle değildi.

Romanya'daki komünist parti lideri Çavuşesku, Gorbaçov'un ileriye dönük açık tavrını paylaşmadı ve bunun yerine, ordusunu kendisine karşı isyan etmeye iten saldırganlık ve baskı ile devrimle karşılaştı.

Sonunda, SSCB'nin utanç duvarına bir tuğla ekleyen idam mangası tarafından idam edilmesiyle karşılaştı. Duvarda Başka Bir Tuğla

İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden birkaç on yıl sonra, Sovyetler Birliği, doğu Almanların kapitalizmin ganimetlerinden yararlanmasını engellemek için Berlin'i batı kapitalist tarafı ile doğu komünist tarafı oluşturarak ayıran bir duvar inşa etti. Bu ayrılık yalnızca komşuları, arkadaşları ve aileleri bölmekle kalmadı, aynı zamanda her iki ekonomiyi de böldü ve ABD kapitalizmi ile SSCB komünizmi arasındaki farkın net bir vizyonuyla sonuçlandı.

1991'de, ayrılıktan neredeyse 30 yıl sonra, duvar nihayet yıkıldı ve Doğu Berlin nihayet yeniden canlandı.

Şehrin her yerinden Almanlar duvarın üzerinde toplandı ve başkentlerini 30 yıldan fazla bir süredir ayıran perdeyi kırmaya başladı. Bu noktada, SSCB dünyaya açıkça zayıf ve savunmasız gösterildi ve bu da Gorbaçov'un parti lideri olarak son konuşmasına yol açtı. Zamanın Kumlarında Ekmek Kırıntıları

26 Aralık 1991'de Gorbaçov, Rusya'da neyin yanlış gittiğini açıklamaya çalışmak için bir konuşma yaptı. Yaptığı her plan büyük ölçüde geri teptiğinden, bir zamanlar görkemli imparatorluğu eski halinin gölgesine dönüştürdüğünden, sözleri bir pişmanlık ve hayal kırıklığı havası veriyordu.

Gorbaçov, komünizmin başarısız olduğunu ve Rus halkının ülkelerini çok daha iyi bir demokratik geleceğe taşıyacağını ilan etti. Gorbaçov bu sözlerle devlet başkanlığından istifa etti ve bunu bir gün sonra SSCB'nin kesin olarak dağılması izledi.

Kaynak: Worldatlas