TIMETURK | ÇEVİRİ
National Geographic dergisinin Nisan sayısı ırk konusuna ayrılacak ancak bu sayıda dergi kendi yayın geçmişine bakmaya ve öz eleştiride bulunmaya karar verdi.
Genel Yayın Yönetmeni Susan Goldberg Virginia Üniversitesi'nden Afrika tarihçisi ve fotoğrafçılık tarihi araştırmacısı Prof. John Edwin Mason'a derginin 130 yıllık arşivine dalmasını ve bu yönde bir araştırma yapmasını talep etti.
Prof. Mason ise derginin yayınlarında uzun yıllara dayanan bir ırkçılık geleneği sonucuna erişti. Bu gelenek ise derginin yazılarında, nesnelerin seçiminde ve meşhur fotolarında kendini gösteriyordu.
RENKLİ TENLİLER HEP ÜSTSÜZ YA DA HİZMETLİ VE İŞÇİ
Prof. Mason, Genel Yayın Yönetmeni Goldberg'e, "Siyah Güney Afrikalıların hiç sesi yok. Bu yokluk en az içeride yazılan kadar önemli. Siyah insanlar sadece egzotik danslar ediyor, hizmet ediyor ya da çalışıyor. Bu tuhaf, aslında editörlerin, yazarların, fotoğrafçıların neyi bilinçli şekilde görmediğini dikkate almak.”
Teni renkli olan kadınlar ise derginin 130 yıllık geçmişinde hep “üstsüz” olarak yer bulmuş.
50'lerde ve 60'larda bunun erkek okuyucular için bir satış politikası olduğunu düşünen Mason, derginin son 20-30 yıldır açıkça kendi tarihiyle yüzleştiğini söyledi. Bu nedenle dergi kendisinin ırk ve ırksal hiyerarşiyi şekillendiren geçmişini okumadan günümüzde bir “ırk” sayısı çıkaramazdı.
Genel Yayın Yönetmeni Goldberg ise editörden mektup köşesinde Prof. Mason'un araştırmasına yer verdi. Yazısında, “1970'lere kadar Amerika'da yaşayan renkli tenli insanlar gözardı edildi, işçiler veya ev hizmetlisi olmanın dışında çok nadir kabul gördüler. “Yerli” insanlar ise egzotik, bilindiği şekilde ve sıklıkla elbisesiz, mutlu avcılar ve kutsal vahşiler gibi her türlü klişe ile gösterildiler” dedi.
