Ciddi bir ekonomik krizle mücadele eden Lübnan'ın mültecilerin beslenme gibi en temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamaması ve Birleşmiş Milletler (BM) ile Avrupa Birliği (AB) tarafından sağlanan insani yardımların yetersizliğinden dolayı çoğu çocuk ve kadın binlerce mültecinin zorlu yaşam mücadelesi katlanarak devam ediyor.
Başkent Beyrut'a 51 kilometre uzaklıktaki Bekaa Vadisi'nin Zahle bölgesinde yer alan Ber İlyas bölgesinde kurulan kamplar, Suriye'nin en yoksul kesimini oluşturan bedevilerin yerleşim alanını andırıyor. Günlük erzak temininde bile zorlanılan kamplarda, çocukların çoğunun ayaklarının çıplak olması dikkati çekiyor.
Suriyeli kadın mülteci Ummu Muhammed, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Suriye'nin Deyrizor kentinden Esed rejiminin zulmünden kaçarak ailesiyle Lübnan'a geldiklerini ancak burada da yoksulluğun pençesine düştüklerini ifade etti.
- Suriye'de bombalar, Lübnan'da çaresizlik
Ummu Muhammed, Suriye'de yaşadıkları acı ve ızdırabı şöyle anlattı:
"Suriye'deyken ölüm her an her yerde her köşe başında bizimleydi. Esed rejiminin baskı ve katliamından kurtulmak için Lübnan'a geldik ancak burada da yoksulluk bizi yedi bitirdi. Ama yine de Suriye'de bombaların altında ölmektense burada açlık ve üzüntü içinde ölmeyi tercih ederim."
Yardımların kendilerine ulaşmamasından yakınan Ummu Muhammed, ısınmak için yakacak bir şey bulamadıklarından dolayı kıyafet ve plastik yaktıklarını söyledi.
- "Ekmeğe hasret kaldık"
Eşi ve üç çocuğuyla Deyrizor'dan kaçan Suriyeli baba Ömer de savaş nedeniyle Lübnan'a gelmek zorunda kaldıklarını, insani yardımların ise kendilerine ulaşmadığını dile getirdi.
Günlük yaklaşık 6 dolara çalıştığını söyleyen Ömer, "Dünyanın neden bize yardım etmediğini anlamıyorum. Ekmeğe hasret kaldık. Çocuklarıma dahi süt alamıyorum." dedi.
Suriyeli Yusuf da Lübnan'da yaşamanın artık çok zor hale geldiğini söyleyerek, BM yardımlarının kendilerine ulaşmadığını, yaşadıkları derme çatma barakaların ise her yağmurda su altında kaldığını ifade etti.
- "Her şey gün geçtikçe daha da kötüleşiyor"
Suriyeli mülteci Samir ise "Ben ve ailem, içerisinde yaşadığımız çadırın dahi kirasını ödeyemiyoruz. Çadırın yıllık kirası 1000 doları buluyor. Her şey gün geçtikçe daha da kötüleşti." diye konuştu.
Samir, uluslararası insani yardım kuruluşlarına "acil yardım" çağrısında bulundu.
- BM'nin sınırlı yardımları
Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (BMMYK) Lübnan Sözcüsü Lisa Ebu Halid ise ellerinden gelen her türlü yöntemi kullanarak mültecileri desteklemeye çalıştıklarını söyledi.
Ebu Halid, "Suriye krizinin başlamasından bu yana bizde kayıtlı 910 bin mülteci bulunuyor. Bunun yanı sıra kayıt altına alınmayan binlerce kişi daha var." dedi.
BMMYK'nin finansman kıtlığından dolayı insani yardımlarında en fazla ihtiyaç sahibi olan kişilere odaklanıldığını kaydeden Ebu Halid, 2019'un sonunda yaptıkları çalışmalara göre mültecilerin yüzde 73'ünün yoksulluk sınırının altında yaşadığını ve günlük gelirlerinin ise 3,8 doların altında olduğunu aktardı.
Mültecilerin yüzde 55'inin "aşırı yoksulluk" denilen sınırın altında yaşadığını ve günlük gelirlerinin 2,9 dolar olduğunu kaydeden Ebu Halid, Suriyeli mültecilerin yüzde 90'ının ise 1000 dolar borcu bulunduğunu, kira ve yiyecek gibi temel yaşam ihtiyaçlarını dahi karşılayamadıklarını belirtti.
Lübnan'daki ekonomik kriz ve fiyatların artması nedeniyle gıda ihtiyaçlarını karşılayamayan bazı ailelerin kendilerine başvurduğunu aktaran Ebu Halid, kış mevsiminde yardım kapsamını genişleterek 1 milyon mülteciye yardım ulaştırdıklarını sözlerine ekledi.
- Lübnan'daki Suriyeli mülteciler
BMMYK, 2019 sonu itibarıyla Lübnan'daki Suriyeli mülteci sayısını 914 bin olarak açıklamıştı.
Lübnanlı yetkililer, geçen yıldan beri ülkedeki Suriyeli mültecilere gönüllü olarak ülkelerine dönmeleri çağrısı yapıyor. Yetkililer, mültecilerin ülkedeki sınırlı kaynaklara baskı yaptığını ve uluslararası toplumun mülteciler konusundaki desteğinin yetersiz olduğunu belirtiyor.
Ancak Suriye'ye geri dönen mülteciler, Beşşar Esed rejiminin alıkoyma, zorla silah altına alma, zorla kaybettirme gibi uygulamalarından endişe ediyor. Rejim güçlerinin mülklerine el koyduğu mülteciler, döndüklerinde kalacak yerlerinin olmaması nedeniyle de mağdur oluyor.
