Bilim insanları, bir göktaşı (Meteorit) içinde ilk kez, daha önce bilinmeyen bir proteini keşfettiler.
Hemolitin olarak adlandırılan yeni proteinin, demir ve lityum içerdiği ve dünya gibi yaşanabilir gezegenlerde yaşam tohumlamada önemli bir rol oynayabileceği öne sürüldü.
Harvard, PLEX Corporation ve Bruker Scientific'ten bilim insanları, 1990 yılında Cezayir'de bulunan Acfer 086 olarak bilinen bir meteoritte ‘Hemolit'ini keşfettiler.
Çoğunlukla amino asit glisinden oluşan ve demir, oksijen ve lityum atomlarıyla kaplı oldukça küçük bir proteindir. uçlarında. Tüm bu parçalar iyi bilinmesine rağmen, bu özel düzenlemesi daha önce Dünya'da hiç görülmedi.
Hemolitin, montaj durumunda hayatın yapı taşlarının uzayda istiflenmeye başladığı ve uzay kayalarının etkisiyle Dünya'ya (ve muhtemelen diğer gezegenlere) teslim edildiğine dair en son kanıttır.
Geçmişte göktaşı ve kuyruklu yıldızlarda çok sayıda amino asit - proteinleri oluşturan yapı taşları bulunmuştu.
Yaşam için hayati önem taşıyan amino asit öncüleri, şekerler, organik maddeler ve belirli şekilli moleküller, uzay veya meteoritlerde de tespit edilmişti.
Dışarıda yüzen amino asitleri bulmak bir şeydir, ancak onları bir protein kadar karmaşık bir yapıda düzenlenmiş olarak bulmak tamamen başka bir şeydir.
Hemolitinin uzayda nasıl oluşacağı hâlâ net olmasa da, toz tanelerinin yüzeyinde tek tek glisin birimleri oluşturduğu tahmin edilmektedir.
Daha sonra, sıcak moleküler bulutlar, bu birimlerin polimer zincirlerine ve sonunda proteinlere bağlanmaya başlaması için doğru koşulları oluşturabilirdi.
Hemolitin kendi başına dünya dışı bir yaşamı göstermez, ancak bize bu konuda Dünya'da veya diğer benzer gezegenlerde yaşamın nasıl başlayabileceğine dair bir ipucu verebilir.
Proteinin uçlarındaki atom grupları, ışığın fotonlarını emdiği ve suyu hidrojen ve oksijene böldüğü bilinen bir tür demir oksit oluşturur.
Suyu bölmek iyi bir aday moleküldür, böylece kimyaya ilk enerji kaynağını temsil etmesine izin verir, kütle ve güneşlerinden uzaklığı bakımından Dünya gibi gezegenlerin yüzeyinde biyokimyaya devam eder.
Kaynak: www.sciencealert.com/
