Bu yüzyıldaki imkânlara ulaşmamış toplumlarda dinin, pratik yaşamı teorik yaşamından daha önemli görülmekteydi. Dinin sistemleşmesi üzerine yapılan çalışmalar arttıkça insanların pratik zeminden teorik zemine geçtiğini görüyoruz.
Bu geçiş tek yönlü olan reaksiyonun çift yönlü hâle zorlanması gibi bir duruma dönüştü. Teorik düzlemden ameli boyuta geçirilmeyen bilgi şeytan vesvesesi için malzeme hâline geldi. İnsanlar dini yaşanan değil tartışılan bir mevzu olarak ele almaya başladı.
Aristoteles'in mantık bakışı ile yola çıkmak istediler (bu öne sürdükleri düşüncenin her adımının tartışmasız olmasını gerektiriyordu) ve neticede tartışmalarda galip oldular. Bu sahte galibiyeti başlardan beri eleştiren kudemâya kulak tıkadılar. Çünkü buradan elde edilen galibiyet kişiyi amelsiz bıraktığı gibi amele gerek hissettirmeyecek kibir duygusunun (kibrin önce nasihat almayı engellediğini unutmayalım) doğmasına neden oldu.
Her adımında gerekçeli iddialar ile laf yapan boşbağaz dinbazlar izledikleri hocaların kendi kanaat ve tavırlarına uygun bir görüş beyan etmemeleri neticesinde küplere bindiler. Din adına konuşma/uyarma başlığı altında hoca eti yediler, yedirttiler.
Hocalarımızın anlattığı hususları yaşama gayreti ile değil iddialarına delil aramak için dinlediler. Sonra meydana “youtube âlimleri” çıktı ki izleyenlere kreması bayat süslü pasta gibi sunuldular.
Kimse hemen dinbaz olmuyor. Adım adım ilerliyorsunuz. Amelden kopuk her bilgi bir adım oluyor. Hikmeti rafa kaldırılmış bilgi köpürtülmüş yumurta akına benziyor. Tasalanmayın üst paragraftaki pastanın yumurtaya ihtiyacı olduğu için israftan kaçınılmış oluyor. Çünkü biliyor ki; israf haramdır.
Mehdi hakkında konuşuyor fakat kendi okuduğu alanın mehdisi olma gayreti yumurta akının pastaya nispeti kadar bile değil.
Dinin sistemleşmesi ve yaşama alanı için bozulmadan hocalarımız tarafından tercüme edilmesi bir yana sistemleştikçe uygulama alanından çıkması ürkütücü boyuta gelmektedir. Öyle ki yaptığı eleştiri konuşması iyi niyet başlığı taşıyormuş gibi görünüyor fakat o başlık altında nice insan şeytan kuklası oluyor. İyilikle çığır açmak/iyiliğe çığır açmak ne derece ise kötülüğe kapı açmak da o derece oluyor.
Bütün bunlar şahsiyet inşasından uzaklaşan yumurta insanlar ve mahalle şeyhlerinin tezgahına kâr oluyor. Protesto edilenlere atılan yumurta neyse bahsi geçen mahalle şeyhleri sözde ilmî ve imanî gerekçeler ile eleştiri yaptığı isimlere “yumurta insanlar” atıyor. İsabet eden yumurta acıtmaz ama gelin görün ki bulaşık oluyor.
Kur'an anlatan birinin Furkan olma özelliğini kazandırmadığı nesiller kendi süzgeçlerini kullanmak yerine kendilerine sunulan süzgeçlerle yaşıyor.
Nihayetinde şahsiyetini mizaç, fıtrat ve yetenek üçlüsü ile imar ettiğimiz gençler neyi bilmediklerini bilip “bir bilene sorma” hassasiyetini göstereceklerdir. O yüzden sapıtırlar diye korkmaya gerek yok.
Tabi, sapıtmasınlar diye “bir bilen” propagandası yapmak ve yaptırmak niyetiniz yoksa!
