'Gitmek de zor kalmak da'
Çatışmalardan kaçarak Diyarbakır’a sığınan Kobanili kadınlar, geri dönmek için yaptıkları başvuruya olumsuz yanıt aldı. Eşleri çatışmada ölen ya da Kobani’de kalan kadınlar için dönmek de zor, kalmak da...
10 Yıl Önce Güncellendi
2015-03-04 09:18:19
Diyarbakır’ın Kayapınar ilçesindeki spor tesisleri, 16 aydır sporcuların değil, savaştan kaçan Kobanili kadın ve çocukların sığınma yeri.
Kayapınar Belediyespor takımları için yaptırılan tesislere kamplarda yer kalmayınca Kobani’de IŞİD saldırılarından Türkiye'ye kaçanlar yerleştirilmişti. Halen 210 kişi tesislerde barınıyor. Spor tesislerlerinin diğer barınma merkezlerinden tek farkı; buraya sadece kadın ve çocukların kabul edilmesi.
Eşlerini Kobani’de bırakan kadınlar, çocuklarıyla birlikte bu tesislerde çatışmaların bitip, ülkelerine döneceği günü bekliyor.
Dönmek istiyorlar
Kadınlar zamanlarının çoğunu spor tesislerinin bahçesinde geçiriyor. Bahçede bir yandan sohbet ediyorlar. Sohbetin konusu Kobani’nin IŞİD’ten geri alınması. Hepsi doğdukları toprakları geri alınmasından dolayı mutlu.
Kadınlar, haberi duyar duymaz belediyeye başvurarak, geri dönmek istediklerini bildirdi.
Belediye de Kobani’ye görüş sordu. Kobani’nin kontrolünü elinde bulunduran YPG dönüş için olumlu yanıt vermedi.
"Kobani'de çadır kurar yaşarız"
Altı aydır üç çocuğuyla birlikte tesislerde kalan Sabah Şevket Muhammed artık evine dönmek isteyenlerden. Eşi Kobani’de olan Muhammed, çadırda da olsa Kobani’de yaşamak istediğini söylüyor:
“6 aydır buradayız. Burada yaşam çok iyi, bize bakıyorlar. Çok memnunuz, bizi bağırlarına bastılar. Mülteci olduğumuzu unutturdular. Ama bugün 'dön' deseler, bugün dönerim. Kobani yıkılmış ama kendi toprağımıza dönmek her şeyden daha güzeldir. Burası da bizim toprağımızdır ama kendi toprağımızın hâli başkadır. Gider çadır kurar, çadırda yaşarız. Bizim evimiz köydeydi, köydeki evimiz yıkılmamış ama mayınlanmış. Eşyalarımız çalınmış. Burada kalmak zor, her şeyimiz var, durumumz çok iyi ama memleket gibisi yok. Gitmek de zor, kalmak da zor. İnşallah nevruzu Kobani’de kutlayacağız.”
Eşini yıllar önce çatışmada kaybeden Emira Şeyh Duma da, oğluyla birlikte Kayapınar Spor tesislerinde kalıyor. Kobani’deki evi yerle bir olmuş. Ama o yine de dönmek istiyor:
"Doğduğumuz yer daha tatlıdır bizim için, bu nedenle dönmek bizim için çok önemlidir. İlk fırsatta döneceğim. Kobani’nin kurtulmasına çok sevindik, dönüşe daha çok sevineceğiz. Evimiz yıkıldı. Kardeşim orada, geçenlerde konuştum binanın yerle bir olduğunu söyledi. Orada kamp kurulması durumu var, eğer olursa dönerim. Biz de biraz gidip eziyet çekelim, birşey olmaz. Bu saaten sonra başka yerde yaşamak zor olur."
Eşi YPG üyesi olan 4 çocuk annesi Asya Derviş’in yaşadığı köy hâlâ IŞİD’İn elinde. Ama Derviş, Kobani’nin merkezi de olsa, dönmeyi düşünüyor.
“Burası çok iyi, hiç zahmet çekmedik. Eğer dönmemize izin verilirse döneriz. Mayın çok olduğunu söylediler, mayınlar temizlenirse döneriz. Evimiz yıkılsa da, çadırlarda kalırız. Bir çare bulunana kadar kalırız."
Kadınlar diğerlerine göre şanslı
Kayapınar Spor Tesislerinde kalan Kobanililer diğerlerine göre şanslı. Tesislerin 30’a yakın odası sığınmacılara tahsis edildi. Odalarda televizyon, ısınma sistemi ve banyo bulunuyor. Giderleri belediye tarafından karşılanan tesislerde, çocuklara eğitim de veriliyor.
Ancak şartların iyiliği, hayalleri değiştirmiyor; tesisteki kadınların tamamı toprağına dönmek istiyor.
Mahmut Bozarslan /AL JAZEERA
Haber Ara