Yavrusu üzerine kapaklanmış bir annenin yanmış cesedine bakıyorum, tüm hücrelerim titreyerek.
Bir dostun kadrajından yansıyan Suriye gerçeği, işte bu.
Çocuklar ve çaresiz anneler kömüre dönüşmüş bedenlerde insanlığımıza haykırıyor!..
İnsanlık mı dedim?
İnsanlık Suriye'de çoktan ölmüştü gerçi.
Ve evet Suriye'de gerçek akıllara zarar bir trajediye dönüşmüş durumda.
Her yeni gün hayatta kalma mücadelesi ve bitmek bilmez endişelerin kollarında oradan oraya savrulan mazlum insanlar.
Bedenler yorgun, ruhlar bezgin.
Toprağa düşen gencecik canlar biziz oysa. Kirletilen namuslar bizim..
Yıkık dökük evlerin koridorlarında korku ile geçen tam 1460 gün ve gece..
Annelerin sadece bedenini değil, yüreğini de yakıp kül eden bir zulüm.
Zulüm ki,taşlaşmış beyinlerin hastalık derecesindeki tezahürü ile sürüp gitmede..
Kalbim ah, kalbimiz!..
Binlerce parça şimdi,çaresiz annelerin sessiz haykırışlarına sessiz kalan kalbimiz..
Nasıl yaşayalım ve nasıl tebessüm edelim hayata.
Bunca acı çöreklenmişken bağrımıza ve ateşi sarmışken her yanımızı, zulmün?
Annesinin yüreğinden haykırmadayken minicik bir yavru, bu acının neresine “özgürlüğün sesi” diyebilelim?
Hangi umut ile görelim geleceği ve kime güvenelim artık, bir annenin kömür bedeninin örttüğü o masum yavruya bakarak.
Yanıyor kalbimiz ah!
Her bir hücremiz tir tir titiriyor acıdan.
Suçu sevgiden başka olmayan annelerin, ateşe atılmış yavrularına dair haykırışları işitemediğimiz bir sessizliğe dönüşürken yüreklerimizde, neyin umudunu kuşansın ki mazlumlar?..
Deyin hele bir, coğrafyalarımızı
Hangi mezhebin, hangi meşrebin ve hangi siyasi çıkarın ateşinde yanmadadır analar, yavrular.
Ve biz yeryüzünün halifeleri iyiliği emretmekten kötülüğü nehyetmekten mesul olan biz
Omuzlarımızda bu büyük günahın vebali nasıl yürüyüp gideriz geleceğe..
Kim nasıl temizler bu günahı bizden ah!
Hiçbir sözün, hiç bir vaadin anlamı yok artık..
Değil mi ki anneler ve yavruların yandığı ateşten yükselmek ister İdea'lar..
Ki “hak olan benim” diyenler bu ateşi harlamaya devam ettikçe, zerrece değere uğramaz nazarımda, hiç birinin kaygısı, kavgası
Annelerin üzerinden yürüyüp gittikçe kavgalar.
